4. Jak się rodzi przyjaźń..

Dla pulpecika.. Bo mnie pogania ;> 

Przy­jaciel to ktoś, kto da­je Ci to­talną swo­bodę by­cia sobą. 

Jim Morrison

Podróż trwała w najlepsze a dziewczyny śmiały się tyle, że już bolały je brzuchy, chociaż to może od tych słodyczy.. W każdym razie Lily właśnie kończyła opowiadać o jednej ze sprzeczek jej braci, Albusa i Jamesa..

- I wtedy on zabrał tacie różdżkę i wyczarował mu na głowie różowy nocnik i hahaha i nie mogliśmy go zdjąć z 3 godziny Haha.

Przez wagon znów przeszła fala śmiechu, prefekci zrezygnowali z ciągłych prób uciszenia  dziewczynek i po prostu wyciszyli pomieszczenie, na szczęście jeden z nich zatamował krew płynącą z policzka Domi, miała tam teraz tylko różową ranę. Nagle ją olśniło.

- Dziewczyny chcecie drożdżówki i pączki ? Mam ich mnóstwo w kufrze.

- Jeszcze się pytasz ?! – Wykrzyknęły wspólnie i znów rozpoczęły salwę śmiechu. Dziewczynka wspięła się i próbowała ściągnąć kufer w efekcie czego prawie zgniotła Ali. Gdy w końcu udało jej się go postawić i otworzyć zaczęła poszukiwania bułek. Szybko je znalazła i dała dziewczynom a sama wyciągnęła mały przedmiot.

Po 15 minutach bułeczki były historią, a Alice z nabitym siniakiem i Domi wstawiły kufer na miejsce.

- Hej a co powiecie na mały sabotaż ? – Spytała wpatrując się w mały przedmiot.

- Co masz na myśli ?

- Wicie, zauważyłam, że nienawidzę Ślizgonów, a ostatnio na pokątnej kupiłam taki gadżet, tylko on jest dla dziewczyn, jak się nim posmaruje powieki, to widzi się coś atrakcyjnego u każdego chłopaka. A ciekawe co by było gdybyśmy posmarowały tym oczy chłopaków. Jakiś Ślizgonów, a najlepiej tego dużego..

- Czy ty masz na myśli, „CZARTA” od Weasleyów ? – Zapytała Roxy.

- Tak.. A co ?

- Bo to jest wytwór mojego tatuśka. Oni mogą się po tym nie kontrolować. Ale na pewno nie uda nam się tego zrobić od tak.. – Spojrzała znacząco na Lily.

- Ok, ale jak nie trafimy do jednego domu, to nikomu ani słowa.! – Wyjęła z torebki jakiś dziwny materiał- To peleryna niewidka. Idziemy ?

- Tak a skąd masz coś takiego ? – Zapytała zdziwiona Domi.

- Długa historia. Zostawmy ją na potem - Puściła oczko i zniknęła.

Schowały się razem pod dużą peleryną i cicho wyszły z przedziału, szły przez korytarz zaglądając do okienek, większość uczniów spała. Odnalazły tego dziwnego chłopaka, jego goryli i dryblasa, który z nimi siedział. Ten ostatni był obleśny, wyglądał jakby go ktoś rozciągnął, miał ziemistą cerę, sterczące wypłowiałe włosy i wory pod oczami. Cała czwórka spała. Dziewczyny najciszej jak umiały wślizgnęły się do przedziału i powolutku posmarowały powieki chłopaków lekko różowym żelem. Od razu się wchłonął. Nie chcąc ryzykować wyszły z przedziału, Ali niechcący trzasnęła drzwiami. Na co Ślizgoni zerwali się i nieprzytomnie popatrzyli po sobie. W pewnym momencie ich wzrok zapłoną, dosłownie rzucili się na siebie i zaczęli lizać. I jeździć rękami po plecach.  Zdegustowane wróciły do swojego przedziału.

- Co to ma być ? To było ohydne ! Domi wyrzuć to ! – Powiedziała Lily z dziwną miną. A Roxy pokiwała głową. Po chwili już wszystkie leżały na podłodze ledwo łapiąc powietrze. Do ich przedziału zajrzała prefekt naczelna, Diana Carter.

- A wy znowu się śmiejecie ? To zdrowe ale bez przesady – Mruknęła zdziwionym głosem – Załóżcie czarne szaty, dojeżdżamy. Rzeczy zostawicie w środku. Na peronie kierujcie się do największego gościa jakiego w życiu widziałyście – Powiedziała już z uśmiechem i wyszła.

- Teraz to będzie ciekawie – Powiedziała Domi patrząc na kufry. Po 10 minutach pociąg zatrzymał się, dziewczynki były już gotowe a Ali miała kolejnego siniaka. Nie licząc rozczochranych włosów i wypieków na policzkach.. Wyglądały dobrze. Na peronie zauważyły wielkiego faceta z wielką brodą w której przeplatały się siwe włoski. Wrzeszczał na całe gardło „Pirszoroczni do mnie”. Dziewczynki podeszły.

- Cześć Hagridzie. To jest Dominique i Alice, a to Hagrid – Przedstawiła ich sobie Roxy – Co u ciebie ?

- Oj, cholibka, starość nie radość. Przyjdźcie do mnie na herbatkę to się zgadamy. PIRSZOROCZNI !

Zaprowadził wszystkich nowych uczniów do łódek. Były trzyosobowe, ale dziewczynki i tak weszły do jednej we cztery. Płynęły wolno, ale widok na wielki zamek, który świecił milionem światełek był zapierający dech w piersiach. Nagle coś przepłynęło obok ich łódki i Alice krzyknęła , Domi poleciała do tyłu przewracając lampę, która była przytwierdzana do łódki, wszystkie rzuciły się w bok, żeby ją złapać, w efekcie czego wylądowały w wodzie, a łódka wywróciła się.

- Dziewczyny, umiecie pływać ? – Zapytała Lily.

- Tak ! – Krzyknęły wszystkie i zaczęły płynąc wpław do brzegu. Towarzyszyły im dziwne stworzenia, ale nie bały się ich. Gdy już zmęczone dopłynęły i usiadły na brzegu, zgodnie stwierdziły, że jest im zimno, oraz, że są głodne. Powoli poszły w stronę zamku za grupą dzieciaków. Gdy już stanęły przed dużymi drzwiami, za którymi słychać było gwar rozmów zobaczyły Neville’a.

- Dobry wieczór profesorze ! – Krzyknęła Domi, na co Nev uśmiechną się i machną różdżką a dziewczynki były suche. Zaczął mówić o przydziale i o czterech domach, ale one go nie słuchały, rozmawiały o tym co będzie jeśli nie trafią do jednego domu. Tego bały się najbardziej, bo powszechnie wiadome jest, że każda przyjaźń się w taki sposób rozpadnie, a zwłaszcza taka, która ma dopiero kilka godzin. Z duszą na ramieniu weszły do wielkiej Sali, Dominique była oczarowana, rozglądała się dookoła wielkimi oczyma. Śliczne sklepienie, przedstawiające nocne niebo i miliony świeczek oczarowały ją. Cztery długie stoły, a przy nich mnóstwo uczniów w różnym wieku. Z kolei na podwyższeniu stał stół profesorów. Jej uwagę przykuł młody brunet, emanowała od niego taka jakby moc, podobnie jak z profesorki która siedział pośrodku, ale jeszcze większa. Wpatrywała się w tego człowieka zafascynowana. Na ziemię sprowadził ją głos wydobywający się ze starej czapki:

Tysiąc lub więcej lat temu,
Tuż po tym, jak uszył mnie krawiec,
Żyło raz czworo czarodziejów,
Niezrównanych w magii i sławie.
Śmiały Gryffindor z wrzosowisk,
Piękna Ravenclaw z górskich hal,'
Przebiegły Slytherin z trzęsawisk,
Słodka Hufflepuff z dolin dna.
Jedno wielkie dzielili marzenie,
Jedną nadzieję, śmiały plan:
Wychować nowe pokolenie,
Czarodziejów potężnych klan.
Takie są początki,
Tak powstał każdy dom.

 Wybiła wasza godzina,
Teraz Tiara Przydziału
Rozdzielać was zaczyna.
I chociaż nie wiem sama,
Czy błędu nie popełnię,
Ten przykry obowiązek
Dziś wobec was wypełnię.

Za chwilę oświadczę składnie,

Gdzie zamieszkać wam wypadnie.

Może w Gryffindorze,
Gdzie kwitnie męstwa cnota,
Gdzie króluje odwaga
I do wyczynów ochota.
A może w Hufflepuffie,
Gdzie sami prawi mieszkają,
Gdzie wierni i sprawiedliwi
Hogwartu szkoły są chwałą.
A może w Ravenclawie'
Zamieszkać wam wypadnie
Tam płonie lampa wiedzy,
Tam mędrcem będziesz snadnie.
A jeśli chcecie zdobyć
Druhów gotowych na wiele,
To czeka was Slytherin,
Gdzie cenią sobie fortele.

Ja serca i mózgi przesiewam,
Każdemu dom przydzielam'
I talentów rozwój zapewniam.
Więc śmiało, młodzieży, bez trwogi,
Na uszy mnie wciągaj i czekaj,
Ja domu wyznaczę wam progi,
A nigdy z wyborem nie zwlekam.
Nie mylę się też i nie waham,
Bo nikt nigdy mnie nie oszukał,
Gdzie kto ma przydział, powiem,
Niech każde z was mnie wysłucha.*

 Chwilę po tym jak ucichły brawa, Nev zaczął wczytywać nazwiska, Domi nie znała nikogo. W pewnym momencie usłyszała:

 - Carot Alice ! – Jej.. przyjaciółka ( jak to wspaniale brzmi ) weszła przestraszona na podwyższenie i usiadła na stołku, miała na głowie tą tiarę jakieś pół minuty, a za chwilę usłyszała:

- Gryffindor ! – Wielkie owacje spadły na jej przyjaciółkę. Znowu było kilka osób, aż w końcu..

- Potter Lilyanne ! – Lily pewnie usiadła na stołku, nim czapka dotknęła jej głowy usłyszała to samo co Ali. Następna była Domi, gdy usłyszała swoje nazwisko niepewnie usiadła na stołku i czekała. Tiara wylądowała na jej głowie i usłyszała jej głos.

- Och, problem.. Wyczuwam w tobie jakiś opór, możesz być wielka w Slytherinie, ale nie kłopocz się, widzę, że tego nie chcesz. Umysł też masz nie mały.. Ale.. Gryffindor !

Domi uśmiechnięta od ucha do ucha i usiadła przy stole Gryfonów gdzie została ciepło przyjęta.

- Co tak długo ? – Szepnęła siedząca obok niej Lily.

- Później – Powiedziała widząc siadającą obok niej Roxy. Oprócz nich, do Gryfonów dołączyło 3 chłopców. Bliźniacy i jakiś jeszcze jeden. Widać było, że już się zdążyli poznać, zresztą tak samo jak dziewczyny. Nagle wszystkie rozmowy ucichły, powstała czarownica, która siedziała na środku przy stole nauczycielskim i powiedziała donośnym głosem:

- Gratuluję przydzielonym osobom ! Chciałabym powiedzieć, że wychodzenie do zakazanego lasu jest zakazane ! Proszę też nie denerwować nowej pani woźnej. Poznacie ją niewątpliwie wkrótce. Nie ma zmian w gronie nauczycielskim. Powiem wam, jako że przeżyłam wiele, cieszcie się wolnością ! – Zapukała 3 razy w stół – odpukać, żeby nie zapeszyć ! Uśmiechnęła się smutno i klasnęła w ręce. Na stołach pojawiły się różne dania, większości Domi w życiu nie widziała na oczy. Zaczęła zajadać tak jak wszyscy. Potem były desery. Gdy wszyscy zaczęli przysypiać na swoich stołach, ponownie wstała dyrektorka, każąc prefektom odprowadzić nas do salonów i czegoś tam jeszcze. Wstając, Domi zauważyła, że jej krawat sam zmienił barwę na czerwono-złoty. Po chwili podeszły do Diany.

- Skąd ja wiedziałam, ze będziecie w Gryffindorze ? Chodźcie za mną !

Szli przez korytarze, mijali portrety wesoło gawędzące między sobą. Nie dziwiło to już Domi, nie dziwiły jej nawet duchy. Każdy pierwszoroczniak sprawiał wrażenie jakby chciał zapamiętać drogę, po jakiś 5 minutach doszli do obrazu na którym była gruba kobieta.

- Proszę hasłooo – Powiedziała śpiewnym głosem, który chyba tylko dla niej wydawał się ładny.

- Przyjaźń – Powiedziała dokładnie Diana i portret otworzył przejście – Co miesiąc jest nowe hasło, tylko tak można się dostać do naszego pokoju wspólnego. Dziewczęta proszę za mną, a chłopcy pójdą za Danem – Wskazała wysokiego bruneta z podobną odznaką i weszła na schody, dziewczynki poszły za nią do pierwszych drzwi, na których były ich nazwiska – Tutaj jest wasza sypialnia, tu macie drzwi do garderoby, wskazała na jedne, a tu do toalety. Na środku stoją wasze rzeczy. Śniadanie zaczyna się o 6 a kończy o 8, o tej godzinie rozpoczynają się lekcje. W razie pytań, kierujcie się do prefektów. Nasz dom ma ich szóstkę. Dobranoc.

Po tym jakże usypiającym monologu wyszła a dziewczynki zaczęły się przepychać, żeby zając najlepsze łóżka. Domi dorwała to przy oknie, najbliżej drzwi do łazienki. Roxy to naprzeciwko najbliżej garderoby, obok niej była Alice, a obok Dominique była Lily. Zajrzały do garderoby, było to nieduże pomieszczenie, były w nim cztery duże szafki i tyle samo drążków, na których wisiały wieszaki. Gdy już się rozpakowały, nie obyło się oczywiście bez śmiechu i zniszczenia jednej bluzki, poszły zwiedzić łazienkę. Była przestronna, Z jednej strony miała wannę a z drugiej prysznic, miała też wielką toaletkę i ogólnie wszystko co się normalnie mieści w łazience.  Wyłożona kremowymi płytkami za złotym wzorkiem, była bardzo nowoczesna jak na taki starodawny zamek. Zresztą sypialnie też zachwycały. Nie za duże. Z bordowymi ścianami, podłogi wyłożone ciemnym drewnem. Na podłodze był dywan, kolorystycznie dopasowany do ścian. A łóżka wykonane z identycznego jak podłoga drewna miały odsuwane kotary. Do tego dwa duże okna. Było bardzo wygodnie. Dziewczyny po wielkiej bitwie na poduszki, o to która pierwsza pójdzie do łazienki ( wygrała Roxy ), umyte i przebrane w piżamy zasnęły. Nie zauważyły, że była już 3 rano, a przecież muszą wstać wcześnie.  

*Połączyłam piosenki tiary z książek ( nie zabijajcie ) Nie chciało mi się samej czegoś wymyślać.

< Liczę na konstruktywną krytykę, wiem, ze jest bez sensu, nudne i są błędy >